Państwowa Wyższa Szkoła Techniczno Ekonomiczna uzyskała pozwolenie na budowę nowoczesnego budynku dydaktycznego a obecnie budynek jest w końcowej fazie budowy. Projekt opracowany przez pracownię projektową Dresler Studio.

Zapraszamy na niepowtarzalną inwestycję w Jarosławiu! W końcowym etapie budowy znajduje się nowoczesny budynek edukacyjno-administracyjny, który wyróżni się swoim neutralnym charakterem i zintegrowaniem z historycznym środowiskiem.

Położony przy ul. Czarnieckiego 16, ten 3-kondygnacyjny budynek z jedną kondygnacją podziemną, będzie pełnić funkcje edukacyjne i administracyjno-biurowe. Na parterze znajdą się Centrum Obsługi Studentów, Sala wykładowa i pomieszczenia biurowe, a na poziomie piwnic zlokalizowane będą Laboratoria, archiwum i pomieszczenia techniczne. Na 1 piętrze znajdą się kolejne Laboratoria i Sale wykładowe, a na poddaszu będą zlokalizowane Laboratoria i pomieszczenia techniczne (kotłownia, wentylatornia).

Budynek o powierzchni 3000 m2 będzie wyposażony w wystarczającą infrastrukturę, w tym pomieszczenia socjalno-biurowe i garaż na sprzęt gospodarczy. Spokojna bryła budynku z pionowymi otworami okiennymi nie konkuruje z zabytkowymi budynkami, a jego neutralny charakter pozwala na wpisanie się w zastany kontekst bez naśladowania zabytków.

Wprowadzenie form współczesnych do środowiska zabytkowego jest już od dawna powszechnym działaniem, a projekt ten jest zgodny z zapisami Karty Ateńskiej z 1931 roku, która nakłada obowiązek respektowania charakteru i fizjonomii miasta w sąsiedztwie zabytków.

W Karcie Ateńskiej z 1931 roku poruszono wiele problemów, w tym także kwestie uzupełnień zabudowy zabytkowej. W swoich zapisach odnosi się także do skali miasta historycznego. „Konferencja zaleca przy wznoszeniu budowli respektowanie charakteru i fizjonomii (oblicza) miasta szczególnie w sąsiedztwie zabytków, których otoczenie winno być przedmiotem szczególnej troski. (Karta Ateńska… 2015. s. 28).

Dokument nie mówi, wprost, jakie powinny być nowe formy wprowadzone w środowisko zabytkowe, jednak pośrednio można wywnioskować, że raczej nie powinny to być formy historyczne (Kadłuczka 2000, s. 61).

Współtwórca konserwatorskiej Karty Ateńskiej, architekt i konserwator zabytków Gustavo Giovannoni początkowo nie widział możliwości uzupełnień zespołów zabudowy historycznej nową architekturą. Z czasem jednak uznał konieczność wprowadzenia nowych elementów do struktur zabytkowych, z zastrzeżeniem, by nowe obiekty nie naśladowały historycznych i jednocześnie miały charakter neutralny (Kadłuczka 2000, s. 60-61).