Przebudowa budynku biurowego Urzędu Miasta Warszawy

Zapraszamy do zapoznania się z naszym niezwykłym projektem!

Rzut budynku w kształcie zbliżonym do położonej na lewym boku litery „h”. W bryle budynku wyraźnie wyodrębniają się jego części składowe, centralny lekko wysunięty do przodu nadwieszony nad parterem ryzalit i na obu skrajach zamykające elewację segmenty z loggiami oraz  elewacja boczna.

Budynek pięciopiętrowy, fasada frontowa siedmioosiowa, skomponowana symetrycznie, na całej powierzchni oblicowana kamieniem o zróżnicowanej fakturze i barwie.

W pasie parteru ściana przepruta została wielkimi arkadowymi witrynami, oraz w osiach skrajnych bramami dekorowanymi portalami z ozdobnymi kratami. Cokół oblicowany płytami czerwonego polerowanego granitu zamocowanymi mosiężnymi ćwiekami w formie diamentowej. U podstawy węgarów bramy przejazdowej cokół ochraniają po dwa granitowe o groszkowanej fakturze pachołki.

W obrębie dwóch dolnych kondygnacji czerwony piaskowiec  tzw. „ kopulak” pochodzący prawdopodobnie z łomów Kopulak, Tumlin, Sosnowica i Wąchock, są to piaskowce barwy czerwonej lub ciemnowiśniowej, drobnoziarniste o spoiwie krzemiankowo-ilastym z domieszką żelazistego, zastosowano je do wykonania dekoracji rzeźbiarskiej i płyt boniowania o płaskiej gładkiej powierzchni oraz rustykalnej, poddane przemyślnej obróbce polegającej na różnokierunkowym i o różnej sile prowadzeniu narzędzia obróbki, poprzez obłupanie lub odbicie powierzchni dla nadania surowszego kształtu co w dużym stopniu przyczyniło się do ożywienia lica przez wzbogacenie światłocienia.

Ten sposób szeroko stosowany w na pałacach włoskich okresu przejściowego pomiędzy średniowieczem a renesansem, który nadał im cech mocy i monumentalności ma źródło w etruskich murach. Rustyka na fasadach wznoszonych w tym czasie wyraźnie zróżnicowana co do wymiarów i rodzaju obróbki na poszczególnych kondygnacjach – najmocniejsza na dole ( największe bloki i najsurowsza obróbka) mniejsze bloki i staranniej opracowane na górnych piętrach lub zupełnie gładkie. Miało to szerokie zastosowanie u twórców eklektycznego kierunku historyzmu, stylu, który polegał naśladowaniu minionych wielkich stylów w sztuce. Ale tu widzimy już wyraźny wpływ odchodzenia w kierunku modernizmu.

Gmach Towarzystwa Zakładów Gazowych jest typowym i ciekawym przykładem tego przechodzenia w kierunku nowego stylu, kierunku mającego bardzo wielki wpływ na architekturę końca XIX wieku i początku XX wieku. W tym przypadku skłaniający się w kierunku secesji wiedeńskiej. Symetryczne zastosowanie układu okien, zamkniętych prostymi naczółkami w kondygnacjach ponad parterem oraz wielkimi arkadowymi witrynami zamkniętymi łukiem pełnym, symetrycznie umieszczenie bram, zastosowanie ulubionego motywu stosowanego w owym czasie przez projektantów jaki stanowiły narożnikowe loggie, fasada uzyskała malowniczość ożywioną grą światła i cienia a całość zdobiona dekoracją ornamentalną dopełniło kompozycji co sprawiło, że jest wyraźnym akcentem w pierzei ulicy.

W pozostałych kondygnacjach płyty oblicowania, płaskorzeźby i detale dekoracji wykonano z jasnego piaskowca.

Elewacje tylne budynku głównego oraz elewacje oficyn wymagają wymiany zniszczonych partii tynków. Tynki zniszczone zostały poprzez zalewanie woda z dachów, z nieszczelnych rynien i rur spustowych. Widoczne są także mikro pęknięcia tynku spowodowane praca termiczna ścian.

Przed wymianą partii tynków wykonane zostały badania tynków z poziomu rusztowań. Uzupełnienia tynków wykonano za pomocą tynków tradycyjnych. Do malowania elewacji stosowano o farby silikatowe, paroprzepuszczalne.

W górnych partiach elewacji oficyny od strony podwórka zachowały się częściowo zatarte tynkiem fragmenty dekoracji w postaci 6 pasów (7 równoległych linii pomiędzy pasami tynku). Pasy dekoracji przerywane są eliptycznymi polami. Pasy dekoracji znajdują się pomiędzy oknami. Ponad oknami, na osi okien zachowały się także ślady dekoracji w postaci prostokątów o rozmiarze zbliżonym do cegły (około 6×12 cm ).

Na tylnej elewacji frontowego budynku zachowały się  w górnych partiach elewacji częściowo zatarte tynkiem fragmenty dekoracji w postaci 6 pasów (7 równoległych linii pomiędzy pasami tynku). Pasy dekoracji znajdują się nad oknami.

Przebudowę i remont budynku nadzoruje pracownia projektowa Dresler Studio Architektura i Urbanistyka.